Ερωτήματα που τίθενται συχνά

Τρία είναι τα βασικά «πιστεύω» της Ευαγγελικής Εκκλησίας:

Η Θέση της Αγίας Γραφής

Η Ευαγγελική Εκκλησία δίνει απόλυτη προτεραιότητα στην Αγία Γραφή ως το μόνο θεόπνευστο Λόγο του Θεού έναντι άλλων εκκλησιών (ή δογμάτων ή θρησκευτικών αποχρώσεων), που έχουν και τις προφορικές ή γραπτές παραδόσεις τους. Από την Παράδοση, που στην Ορθόδοξη εκκλησία είναι ισόκυρη με τη Αγία Γραφή, δέχεται μόνο όσα συμφωνούν με τη διδασκαλία και το πνεύμα της Βίβλου.

Η χάρη του Θεού – Η Πίστη του Ανθρώπου

Η Ευαγγελική Εκκλησία δέχεται τη σωτηρία ως δώρο του Θεού στους ανθρώπους. Είναι η χάρη του Θεού που κάνει δυνατή τη σωτηρία των ανθρώπων. Ο άνθρωπος από την πλευρά του καλείται να δεχθεί με πίστη τη δωρεά αυτή του Θεού. Καλείται να πιστέψει ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός έγινε άνθρωπος, χωρίς αμαρτία και θυσιάστηκε σηκώνοντας στο σταυρό ο ίδιος τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Η αποδοχή δια της πίστεως της λυτρωτικής θυσίας του Κυρίου Ιησού Χριστού τον δικαιώνει μπροστά στο Θεό. Παρεμπιπτόντως, η πίστη αυτή μεταμορφώνει τον άνθρωπο δια του Αγίου Πνεύματος, μια αλλαγή που γίνεται αφετηρία καλών έργων στη ζωή του. Είναι η πίστη που προηγείται των έργων και όχι το αντίθετο. Η πραγματική εκκλησία του Χριστού αποτελείται από πιστούς ανθρώπους που έχουν γευτεί την σωτηρία που προσφέρει ο Χριστός και όχι από εκείνους που απλά προσπαθούν να την κατακτήσουν με τα καλά τους έργα, την ηθικότητά τους, τις θρησκευτικές τελετουργίες και άλλες ανθρώπινες ενέργειες.

Η Εσωτερική Μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος 

Ο άνθρωπος που δέχεται δια πίστεως τον Χριστό, την θυσία Του και την ανάστασή Του, αποκτά την εσωτερική μαρτυρία του Αγίου Πνεύματος. Αποκτά δηλαδή έναν διαρκή εσωτερικό έλεγχο του Αγίου Πνεύματος στη ζωή του, ένας έλεγχος που εκδηλώνεται ποικιλότροπα και κατευθύνει τις σκέψεις του και τις ενέργειές του.Το Πνεύμα του Θεού χρησιμοποιεί όλους τους πιστούς ανθρώπους σε διάφορες διακονίες, ανάλογα με τα χαρίσματα με τα οποία τους προίκισε, μια και δεν υπάρχουν διαφορετικές τάξεις και αξιώματα πιστών μέσα στην εκκλησία. Η πανχριστιανική ιεροσύνη όλων των πιστών είναι βασικό δόγμα και πρακτική στην Ευαγγελική εκκλησία.

Η επικρατούσα Ελληνορθόδοξη αντίληψη που αναπτύχθηκε προς το τέλος της Οθωμανικής κατοχής σύνδεσε τεχνητά το έθνος με τη θρησκεία. Σε καμία περίπτωση ο Κύριος Ιησούς Χριστός δεν προέβη σε τέτοια ιδεολογικά κατασκευάσματα. Αντίθετα απευθυνόταν σε όλους τους ανθρώπους χωρίς εθνικές, φυλετικές, γλωσσικές ή άλλες διαφορές. Το Ελληνορθόδοξο ιδεολόγημα, κατασκευασμένο για να προασπίσει το έθνος από «εχθρούς» — πραγματικούς και φανταστικούς — στράφηκε εναντίον όλων εκείνων που τολμούσαν να σκέφτονται έξω από τις καθιερωμένες Ελληνορθόδοξες παραμέτρους, προσάπτοντας τους μομφές και εξοστρακίζοντάς τους ως εχθρούς του έθνους. Για την επίτευξη αυτού του σκοπού επιστρατεύτηκαν διάφορα κοσμητικά επίθετα, όπως «αιρετικοί», «αντίχριστοι», «μασόνοι» κ.ά.

Ποτέ μέσα στην ιστορία ο Ελληνισμός δεν υπήρξε μονοδιάστατος θρησκευτικά ή πολιτισμικά. Αντίθετα, οι Έλληνες παρουσίαζαν μια καταπληκτική ποικιλία φιλοσοφικών και θρησκευτικών αναζητήσεων. Μόνο τους τελευταίους αιώνες συγκεκριμένες ομάδες προσπάθησαν να συρρικνώσουν τον Ελληνισμό μόνο στην Ελληνορθόδοξη διάστασή του. Είναι θέση μας ότι ούτε ο Ελληνισμός ανήκει αποκλειστικά στην Ορθοδοξία ούτε η Ορθοδοξία ανήκει κατ’ αποκλειστικότητα στον Ελληνισμό. Σε αυτό το πλαίσιο η Ευαγγελική Εκκλησία έχει να επιδείξει μια σημαντική προσφορά στην ευρύτερη Ελληνική κοινωνία τόσο στον χώρο των τεχνών και των γραμμάτων όσο και στο χώρο της ανανεωτικής θρησκευτικής έκφρασης. Αξίζει να τονιστεί ότι η πρώτη γυναίκα Ελληνίδα Γιατρός ήταν η κόρη του πρώτου Ευαγγελικού ποιμένα Μιχάλη Καλαποθάκη. Επίσης το πρώτο περιοδικό της Ελεύθερης Ελλάδας – Ο Αστήρ της Ανατολής — εκδίδεται από την Ευαγγελική Εκκλησία για 150 συνεχόμενα χρόνια. Οι Έλληνες Ευαγγελικοί είναι νομοταγείς πολίτες, που σέβονται το Σύνταγμα της Ελλάδος, υποτάσσονται στις αρχές και τις εξουσίες, σέβονται τους θρησκευτικούς ηγέτες της Ορθόδοξης εκκλησίας, υπηρετούν στο στρατό, μάλιστα πολλοί έπεσαν στα πεδία των μαχών υπερασπιζόμενοι την πατρίδα, πληρώνουν τους φόρους και έχουν καλή παρουσία στην ελληνική κοινωνία. Επίσης πολλά είναι τα μέλη της Ευαγγελικής Κοινότητας που έχουν υπηρετήσει σε όλες της βαθμίδες της δημόσιας διοίκησης και βέβαια πολλοί έλληνες ευαγγελικοί έχουν θυσιαστεί για την πατρίδα και τα ιδανικά της φυλής μας.

Δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση μεταξύ των Ευαγγελικών και των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ενώ χιλιάδες Ορθόδοξοι συμπατριώτες μας προσχώρησαν στην κίνηση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, σχεδόν κανένας Ευαγγελικός δεν παρασύρθηκε από τις πλάνες τους. Η θρησκευτική αυτή διεθνής οργάνωση έχει διδασκαλίες που δεν συμφωνούν με τα βασικά δόγματα της Αγίας Γραφής, όπως είναι το δόγμα της Αγίας Τριάδος, η θεότητα του Ιησού Χριστού, η προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος. Δεν πιστεύουν στην ύπαρξη Κόλασης, γιατί διατείνονται πώς ο Θεός της αγάπης δεν μπορεί να τιμωρεί τα παιδιά Του, διαγράφοντας έτσι τη δικαιοσύνη του Θεού. Επίσης απορρίπτουν και πολλά άλλα δόγματα της ιστορικής χριστιανικής πίστης, που διατυπώνεται στο Σύμβολο της Πίστεως, στο «Πιστεύω» που αποτελεί την πεμπτουσία του Χριστιανισμού και το δέχονται οι τρεις Ομολογίες του Χριστιανισμού (Ορθόδοξοι, Ευαγγελικοί και Καθολικοί). Δεν συμβαδίζουν με την βασική δομή της Χριστιανικής πίστης όπως περιγράφεται στην Αγία Γραφή και βιώθηκε από την ζωή της Χριστιανικής εκκλησίας σε όλη την διαδρομή της. Κομβικής σημασίας στην πίστη της Ευαγγελικής Εκκλησίας είναι το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού.

Στις προηγούμενες δεκαετίες έχουν εκτοξευθεί κατά καιρούς διάφορες συκοφαντικές καταγγελίες με στόχο να σπιλώσουν την μαρτυρία και το ήθος της Ευαγγελικής Εκκλησίας. Φυσικά, ποτέ δεν αποδείχθηκαν επειδή ακριβώς το περιεχόμενό τους ήταν συκοφαντικό κατασκεύασμα διάφορων θρησκόληπτων ομάδων της πατρίδας μας. Όλοι οι συμπατριώτες μας που διαλέγουν να ακολουθήσουν την ευαγγελική πίστη το κάνουν σαν μια πνευματική προσωπική επιλογή που στηρίζεται στις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις και όχι σε οποιαδήποτε υλική ή άλλη συναλλαγή.

Η Ευαγγελική Εκκλησία συχνά έχει συκοφαντηθεί και πολλές φορές διάφοροι Ευαγγελικοί Χριστιανοί οδηγήθηκαν στο δικαστήριο για τον λόγο αυτό. Αξίζει να σημειωθεί ότι νόμος που χρησιμοποιείται στην Ελλάδα για την ταλαιπωρία των συνανθρώπων μας είναι κατάλοιπο της κυβέρνησης του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά (1938). Προσηλυτισμός είναι η με αθέμιτα μέσα διείσδυση στη συνείδηση του συνανθρώπου. Μια τέτοια ενέργεια προϋποθέτει τις περισσότερες φορές την άσκηση εξουσίας του ανωτέρου προς τον κατώτερο ασκώντας πιέσεις, για παράδειγμα, στο χώρο της εργασίας. Τα τελευταία 150 χρόνια οι Έλληνες Ευαγγελικοί βρίσκονται κατά κανόνα στη θέση του διωκόμενου και σπάνια στη θέση εκείνου που ασκεί πιέσεις. Σε πολλές περιπτώσεις δέχονται οι ίδιοι προσηλυτιστικές πιέσεις από δημόσιους λειτουργούς, όπως, ειδικά τις προηγούμενες δεκαετίες, τους εκπροσώπους της αστυνομίας, με στόχο είτε να αλλάξουν το πιστεύω τους είτε να μη εκφράζουν το πιστεύω τους δημόσια. Μάλιστα ποτέ οι παραπάνω λειτουργοί δεν αντιμετώπισαν τη δικαιοσύνη για τις προσηλυτιστικές πιέσεις που άσκησαν στους Ευαγγελικούς συμπατριώτες μας. Η Ευαγγελική εκκλησία πιστεύει ότι η σωτηρία δεν επιτυγχάνεται με τη μετακίνηση από τη μια εκκλησία σε άλλη και ή δια της εγγραφής στους καταλόγους κάποιας ευαγγελικής εκκλησίας. Η σωτηρία είναι αποτέλεσμα της προσωπικής πίστης στον Ιησού Χριστό. Αντίθετα η Ορθόδοξη εκκλησία πρεσβεύει ότι η σωτηρία επιτυγχάνεται μόνο «δια της εκκλησίας».

Όπως και σε άλλες χώρες στον δυτικό κόσμο, η Ευαγγελική Εκκλησία διεκδικεί το δικαίωμα να διακηρύττει ελεύθερα το πιστεύω της σε μια ελεύθερη και δημοκρατική κοινωνία, σε μια χώρα -μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας– που σέβεται και τις ιδέες των πολιτών της και διασφαλίζει την ελεύθερη διακίνησή τους. Σε καμία περίπτωση η ελεύθερη διακίνηση θρησκευτικών ιδεών δεν συνιστά προσηλυτισμό. Ιδανικά προσβλέπουμε σε μια δημοκρατική κοινωνία που αντιμετωπίζει την Ευαγγελική Εκκλησία όπως οι αντίστοιχες Ευρωπαϊκές χώρες με κυρίαρχη ευαγγελική παράδοση αντιμετωπίζουν τους Ορθόδοξους πληθυσμούς τους.

Όπως ήδη τονίστηκε η Ευαγγελική Εκκλησία δεν εναγκαλίζεται, τουλάχιστον συνειδητά, με κάποιο έθνος. Η παρουσία της με τα οκτακόσια περίπου εκατομμύρια πολίτες του πλανήτη εκτείνεται κυριολεκτικά σε όλα τα έθνη της γης, ακόμη και τα μουσουλμανικά. Η διεθνής αυτή παρουσία της Ευαγγελικής Εκκλησίας συχνά παρεξηγείται. Η σχέση πιστών ανθρώπων του Θεού με άλλους συνανθρώπους τους θα έπρεπε να προβάλλεται ως παράδειγμα που ξεπερνά οποιαδήποτε πολιτισμικά εμπόδια με στόχο να φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι απόλυτα χριστιανικό, να κινητοποιούνται διαφορετικές εκκλησίες για να βοηθήσουν με ποικίλους τρόπους άλλες εκκλησίες όταν διώκονται, βρίσκονται σε κρίση, ή αντιμετωπίζουν ανθρωπιστικές καταστροφές. Δεν υπάρχει τίποτα το αθέμιτο σε αυτή την εκδήλωση της αγάπης που ξεπερνά τα ανθρώπινα σύνορα. Πιστεύουμε ότι όλες οι εκκλησίες έτσι πρέπει να λειτουργούν. Κανένα άλλο συμφέρον δεν μας συνδέει ούτε με τη Δύση ούτε με την Ανατολή.